အသိဉာဏ္နဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရား

တစ္ခါက အသံလႊင့္ဌာနတစ္ခုသည္ "Wealth of life" အစီအစဥ္တစ္ခုအတြက္ စီးပြားေရးနယ္ပယ္ တြင္ ေအာင္ျမင္ေနေသာ လူငယ္တစ္ဦးကို အင္တာဗ်ဴးေလသည္။ အင္တာဗ်ဴး၏ ေနာက္ဆံုးတြင္ ထံုးစံအတိုင္း ေမးျမန္းသူက လူငယ္အား....
“ေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ ဘယ္အရာက အေရးပါဆံုးလို႔ ထင္ပါသလဲ” ဟုေမးခဲ့သည္။ လူငယ္မွာ ခဏမွ်စဥ္းစားျပီး အေျဖကို တိုက္ရိုက္မေျဖဘဲ ေအာက္ပါ ပံုျပင္ကို ေျပာျပသြားခဲ့သည္။

“လြန္ခဲ့တဲ့(၁၂)ႏွစ္တုန္းက လူငယ္တစ္ဦးဟာ ေက်ာင္းျပီးတာနဲ႔ ျပင္သစ္ႏိုင္ငံကိုသြားျပီး အလုပ္ တစ္ဘက္ ေက်ာင္းတစ္ဘက္နဲ႔ ပညာဆက္သင္ခဲ့တယ္။ ျပင္သစ္ကိုေရာက္ျပီး မၾကာဘူး သူဟာ ျပင္သစ္ က ကားဂိတ္၊ ရထားဂိတ္ေတြမွာ လက္မွတ္စစ္ေတြ ၊ လက္မွတ္ျပရတဲ့ေနရာေတြမရွိေၾကာင္း သတိထားမိတယ္။ ကားေပၚ ရထားေပၚမွာလည္း လက္မွတ္စစ္ေတြ လာစစ္တာ အင္မတန္နည္းေၾကာင္း သတိထားမိျပန္တယ္။ တကယ္လို႔ လာစစ္ခဲ့ရင္လည္း ဖမ္းမိမဲ့ကိန္းဟာ လူတစ္ေသာင္းမွာ သံုးေယာက္ေတာင္ မရွိႏိုင္ဘူးလို႔ သူတြက္မိျပန္တယ္။ အဲလိုနဲ႔ သူဦးေႏွာက္ကို တစ္ခ်က္ကစားလိုက္ျပီး ကားစီးတိုင္း သူဟာ လက္မွတ္ မဝယ္ဘဲ စီးခဲ့တယ္။ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုလည္း ငါဟာ အလုပ္ လုပ္ျပီး ေက်ာင္းတက္ေနရတဲ့ ေက်ာင္းသားတစ္ေယာက္ ေခြ်တာႏိုင္သမွ် ေခြ်တာမယ္လို႔ ႏွစ္သိမ့္ခဲ့တယ္။

အဲဒီလိုနဲ႔ ၄ ႏွစ္ဆိုတဲ့အခ်ိန္ ကုန္လြန္သြားခဲ့တယ္။ နာမည္ၾကီး တကၠသိုလ္တစ္ခုရဲ႕ ေက်ာင္းသား၊ အက်င့္ စာရိတၱေကာင္းမြန္တဲ့ ေက်ာင္းသားအျဖင့္ သူဟာ ဘဲြ႔ရခဲ့တယ္။ ဘဲြ႔ရေတာ့ ပဲရစ္ျမိဳ႕မွာ ရွိတဲ့ ႏိုင္ငံျခား ကုမၸဏီေတြမွာ သူအလုပ္ ေလွ်ာက္ခဲ့တယ္။ မိမိကိုယ္ကို ယံုၾကည္မႈအျပည့္နဲ႔ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ေလွ်ာက္ လိုက္တဲ့အလုပ္တိုင္း သူအပယ္ခံခဲ့ရတယ္။

အလုပ္စေလွ်ာက္စမွာေတာ့ ကုမၸဏီေတြက သူ႔ကို ဝမ္းသာအားရၾကိဳဆိုျပီး အင္တာဗ်ဴးေတြ ဗ်ဴးခဲ့ၾက တယ္။ ေနာက္ေတာ့ ပယ္ပစ္လိုက္ၾကတယ္။ ဘာအေၾကာင္းေၾကာင့္ ပယ္တာလဲဆိုတာ သူေတာ္ေတာ္ သိခ်င္ခဲ့တယ္။ ေနာက္ဆံုး ကုမၸဏီတစ္ခုကို သူ အီးေမးလ္ပို႔ျပီး အပယ္ခံရတဲ့ အေၾကာင္းရင္းကိုေမးခဲ့တယ္။

ျပန္စာရေတာ့ စာက ေအာက္ပါအတိုင္း ေရးထားတယ္။ ခင္ဗ်ားရဲ႕ပညာနဲ႔ ထူးခြ်န္မႈကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ သေဘာက်ခဲ့ တယ္။ ဒါေပမယ့္ ခင္ဗ်ားရဲ႕ကိုယ့္က်င့္တရားနဲ႔ ယံုၾကည္မႈအတိုင္းအတာကို ကြ်န္ေတာ္ တို႔ ျပန္စစ္ေဆးၾကည့္ေတာ့ ခင္ဗ်ားဟာ လက္မွတ္မပါဘဲ ကားခိုးစီးမႈအတြက္ ဒဏ္ေငြသံုးၾကိမ္ေဆာင္ခဲ့ ရေၾကာင္း ကို ကြ်န္ေတာ္တို႔ ဝမ္းနည္းစြာ သိခဲ့ရတယ္။ ဒီကိစၡနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ကြ်န္ေတာ္ တို႔ ေကာက္ခ်က္ခ်မိတာက.....
(၁) ခင္ဗ်ားဟာ စည္းကမ္းမလိုက္နာသူ
(၂) ခင္ဗ်ားဟာ ယံုၾကည္ဖို႔ မထိုက္တန္တဲ့သူ
အဲဒီအခ်က္ ႏွစ္ခ်က္ေၾကာင့္ ခင္ဗ်ားကိုကြ်န္ေတာ္တို႔ ကုမၸဏီမွာ မသံုးျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

အဲဒီ စာကိုဖတ္ျပီးမွ လူငယ္ဟာအိပ္မက္ဆိုးက လန္႔ႏိုးလာသလိုပဲ တုန္လွဳပ္ေခ်ာက္ခ်ားခဲ့မိတယ္။ အီးေမးလ္ရဲ႕ ေနာက္ဆံုးမွာ ဒီလို ေရးထားေသးတယ္....
“အသိဉာဏ္၏ ခြ်တ္ယြင္းမႈကို ကိုယ့္က်င့္တရားက အၿမဲတမ္းလိုက္ျဖည့္စြက္ေပးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္က်င့္တရားရဲ႕ ခြ်တ္ယြင္းမႈကို အသိဉာဏ္က ဘယ္ေတာ့မွလိုက္မျဖည့္စြက္ေပးႏိုင္ဘူး။”
အဲဒီ အီးေမးလ္ရျပီး ေနာက္တစ္ရက္မွာ လူငယ္ဟာ သူ႔ႏိုင္ငံကို ျပန္သြားခဲ့တယ္။ ကြ်န္ေတာ္ ေျပာခ်င္တာ ကေတာ့ ဒါပါပဲ...."

လူငယ္ရဲ႕စကားအဆံုးမွာ အင္တာဗ်ဴးသူမ်ား ခဏမွ် တိတ္ဆိတ္သြားခဲ့သည္။ တစ္ေယာက္က....
“ဒါဟာ ေအာင္ျမင္ဖို႔အတြက္ အေရးပါတဲ့အခ်က္လို႔ ေျပာႏိုင္သလား”

“ေျပာႏိုင္ပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆိုေတာ့ အဲဒီပံုျပင္ထဲက လူငယ္ဟာ ကြ်န္ေတာ္ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။ ကြ်န္ေတာ္ ဒီေန႔လို ေအာင္ျမင္လာရျခင္းဟာလဲ မေန႔ကအမွားကို ဒီကေန႔အတြက္ သင္ခန္းစာအျဖင့္ ခံယူထားလို႔ပါပဲ”

အသိဉာဏ္၏ ခြ်တ္ယြင္းမႈကို ကိုယ့္က်င့္တရားက အၿမဲတမ္းလိုက္ျဖည့္စြက္ေပးတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကိုယ္က်င့္တရားရဲ႕ ခြ်တ္ယြင္းမႈကို အသိဉာဏ္က ဘယ္ေတာ့မွလိုက္မျဖည့္စြက္ေပးႏိုင္ဘူး ---- 

Dante Alighieri (1265—1321) အီတလီကဗ်ာဆရာ


မူရင္းလင့္-- http://www.theqi.com/essay/essay421.html

ႏိုင္းႏိုင္းစေန(Saturday, December 09, 2006)